.
gölgemi seviyorum senle
karışıp alaca akşamlarda
rengine boyadığın yangınla
sızıp içinde çeperin boyasına
yeşil dolaşıyorum koynunda ŞA
postallarım parkam yanımda
haksızlık senfonileri çalarken
sana anlatmak var ben'i
dinle bu gece türkülerimi
sana söylüyorum sana ŞA
değiştin dudağının talanında
pembe kabuklarına takılıyorum
boyası yok ne güzel ne hoş
sigara değmiş damağımla
çizgiler çiziyor aklım ŞA
kokular ısmarladım bardağıma
masalarda kalemler çürüyor
kapatıp gözleri dişsiz çocuklara
öldürmeden de seviliyor anlıyorum
sende hüzün kalsın ellerim ŞA
izler var biriktirdiklerimde
bekleyip güncelerime düşünce
gözlerinden başlıyorum not etmeye
öpülecek göz, bakılacak göz, akılacak göz
kaybolacak gözde diyorum ŞA
ben öldürmedim serçeleri
bağıran ben değildim
dokunmak istedim
göçe dağıldılar
dokunmak yalansızlıktır ŞA
ŞA yılı /
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 16.12.2006 13:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatmayla olmuyor, iç isteğiyle bir intihara gidiyor. Hep çaresizlikten şikayet ediliyorda, kesilip atılamıyor yara. yarasız kalmak 'boşluk' mudur diye sormadan edemiyorum.
TÜM YORUMLAR (1)