Evrensel Sevda Şiiri - İbrahim Yılmaz

Aşikar bir gerçektir evrende senin eşsiz resmin
Yıldızlar gözlerimi kamaştırır haşmetinden senin
Gözlerimin rengi senden bana aziz bir hatıradır
Seni seven dünyada ahirde mesut ve bahtiyardır.

Başımı çevirip bakınca dehlizler gördüm gökyüzünde
Hani bir kusur da yoktur senin muhteşem eserinde
Galaksiler içinde sayısız yıldızlar raks eder her gece
Yıldızların etrafında gezegenler tavaf eder binlerce.

Nizamının intizamını kim yok farz ederse beyninde
Aklının duvarlarına çarpar çölde bir kum tanesinde
Aciz aklımın felsefesi erir Merkür'ün atmosferinde
Aşkın hesabı olmaz milyarkere trilyon gök cisminde.

Senin için atan bir kalbim var içine kainat sığar
Kainatın esrarını senin ilminden başka kim anlar
Kim bilir melekler kainatın kaçıncı boyutunda yaşar
Dualarımın arzusu cennet gülleri hangi katında açar.

İyi ki seni hissedip gördüm baharın her çiçeğinde
Yoksa bir taş kadar hükmüm yoktur bu fani alemde
Varlığının idrakinin zenginliğini kim verirdi bana
Yunus derya içinde nasıl yaşardı şükrü olmasa sana.

Aşıklar sevginin sevdasını hisseder yüreklerinde
Bu evrensel bir sevdadır sen varsan dileklerimde
Ben aşkımı sana sundum nehrin en derin yerinde
Dileğim nur cemalini görmektir nasipse mahşerde.

Üşüyen ruhumu aşkın güneşiyle ısıtan güç sensin
Sensin aşkın kudretini elinde bulunduran o müjde
Darlandığım zamanlarda adın dermandır her derde
Ben sana aşığım, sen varsın o refikamın gözlerinde.

Mart -2022