Evrensel Öküzüm Şiiri - Hasan Hüseyin Afşin

Yorgun başı yere eğik
Dili burnunda, ağzı köpüklü öküzümün
Uzun kirpiklerinin gölgelediği
Yarı kapalı gözlerini sürmeleyen kara sinekleri öldürmek
Düşük kulaklarına eşit dizilmiş
İştimai duruş sergileyen adaletli keneleri koparmak yerine
Piyano çalardım
Zayıf öküzümün belirgin kaburgalarıyla

Müziği çok severdim, ama hiç enstrumanım olmadı
Öküzümden başka
Kusursuz çalıyordum.
Üşüşmediği zamanlarda, kuyruk diplerine
Üvezler enstrumanımın
Köpeklerin havlamadığı, eşeklerin anırmadığı zamanlarda
Anırınca eşekler anlıyordum
Benden başka duyan yok, piyanonun sesini
Ne tarla komşuları, ne bizimkiler

Ritim bozulup, duygu dağılınca
Babam gibi köylüce düşünüyordum

Ekinleri büyütür mü, müziğin evresenlliği
Kırabilir mi boynumuzdaki boyunduruğu ?
Sökebilir mi çivisini üvenderenin ?

Bazen soframızda ne varsa, çarpardım
Klasik müzikle. Sonuç;
Ekmeğe katık olur mu Mozart çıkardı
Tahta kaşıkta durur mu ?

Beethovendan tarhana yapılır mı çıkardı
İyi gider mi, bulgur pilavıyla bizim,
Bir bahar akşamı rasladım size
Yoksa taze soğan mı ?

Hem bizim ruhumuz tok ki,
Karnımız aç.
Ve bizim köyde öküz evrenseldir
Öyleyse;
Haydi piyanom OOHA!