Evrensel Misyon Şiiri - Mesut Yüksel

Bir rüzgar esiyor.
Başlıyor kurumuş yürekler sallanmaya.
Havası boşalmış top gibi olur yürek.
Sevda yoksa içinde.

Ağırlığı da kaybolur sevginin.
Bir yağmur yağıyor.
Arınıyor kirli ruhlar.
Kutsanıyor geçmişin izleri.

Yok oluyor karanlık anılar.
Temiz bir başlangıcı hak eder her insan.
Geçmişi ne kadar kirli de olsa,
Yıkanır tabiatın sularında.

Kader insanı mutlu etmez bazen.
Yazgıyı değiştirmek, bir kırılma anı.
Ezilmemek için acının dişlerinde,
Çelik gibi bir irade ortaya koymalı.

Yokluk ve hayat eğitir bizi, öğretmen gibi.
Sınavımız ağır olur, ancak pek hafife alırız.
Oysa notlar belirler insanlığımızı.
Kader belirleyemez yönümüzü, yolumuzu.

Sen bir istesen, nelerin üstesinden gelirsin.
Taşlar bir bir ezilir ayağının altında.
Uzun yollar kısalır, Iraklar yakınlaşır.
Acılar yürekte iz bırakır.

Sevinçler de öyle.
Yürü sen belirlediğin yolda usulca.
Evrensel bir misyonun ağırlığı var omuzlarında.
Işığın peşinde koşan bir ruh olarak.

Her zaman aydınlat insanlığın yolunu.
Bir iz, bir mesaj bırak tüm insanlığa.
Yolun sonunda bedenin bir ışık olarak değişsin…
Ve son bulsun acılar, tekamül evreninde.