Örnek insan Evrensel Lider

Bir rahmet doğuverdi âleme içimizden;
Bize bizden yakındı ikramdı Rabbimizden.

O bir dolunay gibi aydınlığı yansıttı,
Bitmez eskimez sözü daima hatırlattı.

İkaz ümit arası nezirdi müjdeciydi,
Dünyadan maveraya en doğru haberciydi.

Tebliğ ettiği dinin en canlı örneğiydi.
Hakikat karşısında boynu kıldan inceydi.

Yalana ve hileye asla izin vermezdi.
Nefsine çevresine imtiyaz istemezdi.

Savaşa isteksizdi barışa tutkuluydu.
Şefkatten kanatlarla esenliğin yurduydu.

Övgüde sevgide umutta hep dengeliydi.
Hep adildi hep cesur hep sadık hep öndeydi.

Hiddeti şiddeti nefreti hiç bilmezdi,
Gösterişten uzaktı şatafatı sevmezdi.

Sevgiydi tek bildiği gönlü gökler kadardı,
Çünkü bir anne gibi hem yarendi hem yardı.

Cömertlikte zirveydi eli rüzgâr gibiydi;
Çorak toprağa düşen kristal kar gibiydi.

Aşikârdı niyeti gizliliğe karşıydı,
Açıktı her muradı Emin’di diğer adı.

Konuşurken dinlerken gözlerine bakardı,
Muhatabın adeta yüreğine akardı.

Dilinden damla damla inciler dökülürdü,
Karşısında reziller utancından ölürdü.

Kavrulmuş gönüllerin müjdeci meltemiydi,
Korunaklı kaleydi metindi samimiydi.

Adavetten kibirden kabalıktan uzaktı,
Anlayışlı sabırlı ağır ve yumuşaktı.

Beklenen aydınlıktı hoşgörü deniziydi,
Ayıpları örtmekte zifiri gece idi.

O özgürlük elçisi sonsuz güvenlik yurdu;
Allah’tan başkasına kul olmayın diyordu.

O bir örnek şahsiyet, evrensel bir liderdi.
İnsanüstü değildi, üstün bir insan idi…