Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Canım benim.hayatın şiirlerin nasıl sardı sarmaladı beni bilemezsin,Senin gibi pırıl,pırıl bir genci tanımak ve burada buluşmak ne güzel.Benim bir sözüm vardır yalnızlıklar da..Sanat ve sevgi kalpten kalbe giden en kısa yoldur ve paylaşımdır..
Güzel kızım kaderin bize biçtiği roller ve durumlara yapacak bir şey yok..Ama yaşamda en kötü şey düşünce ve,sevgi özürlü olmak.Seni kutluyor ve sevgiyle kucaklıyorum
Cansın EROL.
Bilincin ve yüreğin içine sığmaz kızım. Tinin de bedenine sığmaz belli. Yaşam öykünü okuduğumda, anladım ki sen asla bir engelli değilsin. Ülkemin asıl engellilerinin yığınsal savrulmalarında izin bile olamaz senin.
Zaman yaratıp şiirlerini okuyacağım gelecek günlerde. Zor günlerimde senin engin ve güçlü yüreğine tutunacağım. Babanı ve anneni yürekten kutluyorum. Biliyor musun, senin gibi bir evlâda sahip olmak bir ayrıcalıktır. İki kızımla gurur duydum hep. Payım olmasa da, seninle de gurur duyacağım. Meslekdaşım, yani baban adına...
Yüreğin ve kalemin susmasın. Mutlu ol kızım.
kalemınızdekı ınce dokunuslar şiirinıze ayrı bır hava estırmıs kalemınızı ve yuregınızı kutlarım saygılarımla
şiir ve klip çok güzel ikili olmuş yüreğine ve kalemine sağlık başarının devamını dilerim.
İçime çekiliyorum
Cahillik düşüncenin önünde
Önüne geçemiyorum
Bir gün emin,m bir gün bu cahilliğin önüne geçebileceğiz. Yılmak ve pes etmek yok sevgili dost. Kalemimizle, beynimizle bu mücadeleyi kazanacağız bundan endişem olmayacak.
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi. Sevgiler yüreğinize
Emeğiniz damla damla aktı içimizdeki saygı terazisine ve öylesine ağır geldi ki, geçti 'bedelsiz' etiketiyle.
Teşekkürler hepinize.
Şairimize, yayın ve yapımınında emek sarfeden Kibar dost yüreğe ve sitemizdeki herkese...
Sevgi yüklü saygılarımla.
usta kalemınıze ve yuregınıze saglık saygılarımla
İçime çekiliyorum
Kayboluyorum, içime çekilerek de
Bulamazsınız, aramayın beni diyorum
Her şiir bir kitap
ve ölüm, her bir kitap
Rahat bırakın ruhumu öyleyse
Ulaşamıyorsanız düşünceme
Ölüme terk edin
Her zaman olduğu gibi, yine
evet güzel bir şiir gene omuş kaleminden dost....
güzel bir paylaşımdı, tebriklerimle
düşünen bir beynin ürünü.bu anlamlı çalışmanızı kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 74 tane yorum bulunmakta