İsa'nın doğumuyla
atıldı bakirelere iftiralar,
ve insanlık bir su damlasından
çoğalmaya devam ediyordu.
Ve mucizeler aslında
bütün su damlalarıyla yaşanıyordu.
Mucizenin bittiği yerde
Evren bitiyor, gökler yarılıyor,
Alev topları, devasa su damlacıklarına
hükmediyor.
İsa deccali öldürmeye iniyordu
Deccal benim, sensin, biziz, onlar...
Ölüyoruz, can veriyoruz,
Çığlıklar kopuyor.
Simsiyah ruhlar acı çığlıklarıyla kıvranıyor.
Kainat yok oluyordu.
Günaha doğru hızla koşuyorduk.
Kayıt Tarihi : 7.1.2009 19:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!