Evrenin İlk Maviye Boyandığı Zaman

Oturduğumuz yer
Kıldan ince kılıçtan keskin bir yer
Evrenin ilk maviye boyandığı zaman
Ayaklarımızı çekince karanlıklardan
Beni ölüme hazırla ey kutsal gün
Yunus karnında arıt günahlarımı

Mutlak yanarken güller
Ürkek fareler toplanırken
Umutsuzluğun temcit pilavında
Sabır yenilgi atlarının yelelerinde
Mahmur uykularından uyanır

Hadi gel ölelim
Şehrin yaban adamlarının
Ağzından dökülen pis salyalarında.
Mağlubiyet,
Tek başınalığın vitrininde oturup
Güneşi asfaltlamak.
Güvercinler uçmasın
Yüreğimize düşen Meryem ana türbesinden
Hala yüreklerimize asiyiz kerbela türkülerinden

Gitti canlar
Ah neylersin dost
Damarlarımızda dolaşırken
Dağların bile kabul etmediği yük
Koynumda kararmışsa yıldızlar
Kavga vefat etmiştir
Ve uzak diyarlara sürgün ellerimiz