Evrenden Büyük Şiiri - Dinmez Er

Çeşme’den yüksekte manzara tepesindeyim,
Çeşme’ye göre hoş, bana boş hayallerleyim,
İyiyim, özgürüm sanıyorum desem de,
Beyaz yalanlarla kendimi avutuyor, aldatıyorum,
Ne geceden korkuyorum, ne gündüzden,
Tek kaygım senin bendeki varlığın, eksikliğin,
Düşündüğün, anladığın, inandığın ne kadar, büyükse;
Sana olan sevgim ve aşkım Evren’den de büyük,!

Başımın üstünde hızıyla aklımı karıştıran mavi,
Gonca da gülleri tutuşturan gözlerimi alan ebruli,
Tıpkı akşamüstleri ufukta batan güneşin kızıllığı,
Doğaüstü tüm güzellikleri bir anda çalıp gitti,
Ve o zaman bomboş ellerimbağrımı yumrukladı,
Yüreğimdeki acı balyoz gibi başıma indi.
Her şey boş ve anlamsız artık, kollarıyla saran,
Sevda sözleriyle beni havalarda uçuran kadın, Sen,
Başın omuzumda aşk masalları anlatırmışsın meğer!
Düşündüğün, anladığın, inandığın aşkım ne kadar,
Büyükse; sana olan sevgim Evren’den de büyüktü!

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2020. 10. 21 /