Evren Seyyahı... Şiiri - Enver Özçağlayan

Köpüklü banyoda hayâlim gezer,
Evde lavaboda sabun bulamam.
Başımda "residans" rüzgârı eser,
Tek odaya olsun sahip olamam.

Her sabah isterim bir havuz keyfi,
Kahvaltım onbirde yatağa gelsin.
Kırk yıldır içimden geçen bu zevki,
"Yanlış hesap" diye kimler düzeltsin?

"İbiza" yakın tur, sahilde akşam
Tutuşur içimde güneş batarken.
Ne hanımın sesi, ne gönülde gam;
Bu resme bakarak uyurum erken.

Bana ne Paris'in Eyfel Kulesi,
Görmezsem öldürür beni bu yara:
İçime dökülen en gür su sesi,
Çağlayanlar şahı, şuh Niyagara.

Kâbe'nin duvarı neden karadır?
Oysa ne karalar onda ağarır.
Benim gönlüm işte bundan yaradır;
Beden durur, ruhum oraya varır.

Bekler biliyorum en çok sevdiğim,
Onunla hoşnudum, onunla şâdım.
Ömrümce yoluna güller serdiğim;
Sensiz hep yoksulum, her an nâşadım.

Ata yurt Türkistan! Hasretim Turan!
Tanrı Dağlarından, Isık Göl, Hazar.
İçimi ısıtan, gönlümde duran;
Kitâbelerinde tarihim yazar.

Güzel Anadolu; küfre isyanım,
Ezelden ebede benimdir, bilsin!
Ne Edirne, ne de Şırnak nisyânım,
Özlemlerim çoktur, böyle bilinsin.

Uçarı gönlüm bir evren seyyahı,
Dizlerimde varsın derman kalmasın.
Dilime gelecek ah ile vahı;
İster duyan olsun, ister olmasın! ..

29.09.2014
Fatih İST.