Evren Lokantası Şiiri - Aydın Gençalp

Oturdum masaya
Bir elimde çatallı dilim
Bir elimde sırtında yürüdüğüm bıçak
Ortaya mevsim salata söyledim
Bakmayın tek başıma zıkkımlandığıma
Ben laflarım gibi salatamı da daima ortaya söylerim

Ara sıcaklar da kondu işte masaya
Tek gecelik ilişkiler - gaz yapıyor bende...
Yaz tatili kaçamakları - havyar niyetine...
Yalnızlık, çömlek testide - su bardağına koydum.
Aile saadeti - yiyemediğimi paket yaptırayım.
Vedalaşma vakitleri - aman midem bulanıyor!
Sabah uykuları - yersem iştahım kaçar...

İşte geliyor mevsim salata
Rengarenk bir kuş sürüsü gibi konuyor masaya
Çeyrek çeyrek dört mevsim bir arada
Yumdum gözlerimi, salladım çatalı salataya

Ağzımın içi oldu yemyeşil
Ağzım doldu yepyeni başlangıçlarla
Böyle bir nane serinliği
Kekik kokusu biraz
Uçurtmalar kaçıyor dişlerimin arasına

Kapadım gözlerimi, daldım bir daha
Ağzımın içi oldu ateş gibi
Yaz aşkları gibi, tatlı tatlı yemesi
Sonrası...
Deniz tuzu mu katmışlar buna?

Neyse dedim, sıradaki lokma
Çıtır çıtır etti önce
Sonra un ufak oldu ağzımda beklentiler
Çiğnedim ayaklarımla bütün ayrılıkları

Son lokmayı da hazmedebilirsek, dedim
Kim tutar bizi!

Sapladım üç-dört defa daha, götürdüm ağzıma
Aman ya Rabbi!
Çığ gibi büyüdükçe büyüdü ağzımda lokma
Çiğnedim de çiğnedim
Boğuk boğuk sesler yankılandı ağzımda

Güç bela yuttum son lokmayı
Tamam, dedim.
Ana öğünü hiç yemeyeyim
Sonra çarpıntı yapar
Hop dedi koydu garson tabağı önüme büyük bir hazla
Eeh, diyecektim şefim, artık bu kadarı da fazla!
Sesimi çıkaramadım
Neyin nesiydi şimdi bu deniz kabukları...
Acaba sonsuzluğu mu koyup gitmek istedi masaya, anlamadım
Kabukların da içi boş...
Aldım birini kulağıma dayadım
Konuştu kabuk...
Valla bin türlü şey anlattı, ben sayamadım
Hepsi bir anda oldu, hiçbir şey anlamadım.

Kaldırdım kafayı sonra bir baktım
Bütün masalarda ben oturmaktayım.