Elma düştü, “Yerin Çekimi” var zannedildi,
Görünene kandı gözler, gerçek farz edildi.
Newton yazdı, sandık ki her şey tamam,
Oysa zaman kıvrıldı, mekân sadece yalan.
Bir denklem kuruldu, kütleye hürmet,
Ama uzay, eğilmeyi seçti hep.
Çekim değil bu; kıvrım, kıvrım bir alan,
Ve biz o kıvrımda kaybolduk zaman zaman.
Her yasa kutsandı, “Bu doğru,” denildi,
Koca evren yanlış mı formüle edildi?
Bazı ufuklarda ışığı bile çekti alan,
Yeni evrenlere doğru madde ve ışık yutuldu,
Aniden durdu zaman, evren büküldü.
Kayıt Tarihi : 28.12.2025 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evren Bükümü, fiziğin gelişimiyle beraber kalıplaşmış kavramların yıkılışını temsil ediyor. Yıllar boyunca “Yer Çekimi” olarak bildiğimiz bir yasanın aslında bambaşka bir kavram olduğunu ve adının da “Evren Bükümü” olması gerektiğini gözler önüne seriyor. Hatta fizikteki yeni teorilerde kara deliklerin aslında yok oluşu değil, bilinenin aksine yeni evrenlerin doğuşunu temsil ettiğini savunuyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!