Evrem Şiiri - Ömer Yavuz Er

İlk şiirim 1991 yılında yayımlandı
Liseyi küçük bir kasabada okumuştum
Babam şiirden pek hoşlanmazdı
Annemi daha küçük bir çocukken kaybetmiştim
Yaşadıklarımı kimseye anlatamadım Merve.

İçime kapanıktım çoğu zaman Merve
Çoğu zaman derdim siyah bulutlar gibiydi
Yavaş yavaş kayarlardı gökyüzünde
Gözyaşları sanki hüzün sunar gibiydi.

Özlemiştim birçok şeyi
Sen her şeydin Merve
Burada ay yoktu sen gelmeden önce
Dediler sonbaharın sarı yaprakları nerede?

Bir zamanlar senden şiirin rüzgârları eserdi Merve
Şimdi tek kelime bulamıyorum seni benzetmeye
Hani bazen yüzünde çocuksu bir gülümseyiş belirirdi ya
Bir tek o kalmış aklımda seni anlatamıyorum Merve.

Biliyorum imkânsızdı uçurumdaki beni çağırman
Belki de çok şey istedim seni anlamadan
Biliyorum kimi sevsem artık senin hayalin
Soruyorum sana Merve, düşlediklerinin neresindesin?

Ben bir türlü başaramadım Merve, Hâlbuki çok çalışmıştım eminim
Aşk beni sevmedi sanırsam Merve
Hatırlayamadığım ne yazılar ne çizgiler yitirdim
Söyler misin şimdi ne olacak benim halim Merve?