Kırk yıl önce,
Sen babasız
Ben babasız,
Bizi analarımız everdi.
İkiside bizi canı gibi severdi.
İkimize bir oda verdiler,
Odamıza bir de halı serdiler.
Çok sevdik odamızı,
Böylece kurmuş olduk yuvamızı
Üç çocuğumuz oldu
Mutluyduk biz,
Kalmamıştı babasızlıktan bir iz
Birimiz anne, brimiz baba olmuştuk biz
Sen azımı çok ettin,
Üzüntülerimi yok ettin
Dağ gibi sorunları omuzladık beraberce
Beraber güldük,
Beraber ağladık,
Hayat çabuk geçiyor
Şimdi anladık
Çocuklarımızı uçurduk yuvadan
Birer birer
Şimdi bir sen bir ben kaldık
Geçmiş günlerin hayaline daldık
Dizlerimizde eski güç,
Gözlerimde fer kalmadı.
Kulaklarımızda duymuyor artık
Eskisi gibi
Bir sevgimiz var bitmeyen tükenmeyen,
Yine göz gözeyiz,
El eleyiz ilk günkü gibi.
Bize kırk yıl yetmedi
İçimizdeki sevgi
Hiç bitmedi
Bitmeyecek
İnanırmısın karıcığım,
Bize nice kırk yıllar yetmeyecek.
Antakya - Hatay
Ahmet MansuroğluKayıt Tarihi : 2.1.2005 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duygular ve mutluluğunuz hiç tükenmesin, daim
olsun..............SEVGİLERİMLE..............
nice yıllara...
namık cem
Demek ki şimdi 44.yıldır o mutluluk ülkesinde yaşıyorsunuz.
Ne güzel şey!
Sağlık ve esenlik içinde geçecek nice mutlu gecekler diliyorum.
Bu kısacık öykünün içinde çok büyük bir geçmiş anlatılıyordu.
Beğenerek okudum.
Erdemle.
Nice yıllara Ahmet Bey..
TÜM YORUMLAR (6)