Evlilik Şiiri - Ömer Koçtürk

Evlendim dırdırla kavruldum yandım
Mağzaya pazara savruldum kaldım.
Yolumdan geriye çevrildim kandım.
Karıcımdan habersiz geç kalamam.

Tek tabanca bir orduya yeterdim.
Nerde sabah orda akşam yatardım.
Gezerdim tozardım hava atardım.
Hanımdan izinsiz hava alamam.

Esirlik esaret nedir bilmezdim.
Evlilik cesaret eşim bulmazdım.
Güzellik asalet boşver almazdım.
Hayatım gülümsüz eve giremem.

Zincire vurulmuş tosun gibiyim.
Toprağa gömülmüş yosun gibiyim.
Hayattan yorulmuş yoksun gibiyim.
Arkadaş çağırdı deyip çıkamam.

Çapkınlık peşinde tura çıkardım
Bulduğum kızlara kura çekerdim.
En güzel aşklara sıra açardım.
Dişi bir sineğe dönüp bakamam.

Mağzalar önünde nöbet tutarım.
Çok gerekli der elbet yutarım.
Bitti o ihtişam heybet beterim.
Gülfani rütbesiz asker olamam.