Evlilik... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Böyle yazmış yazgıyı yaradan, hep böyle gider,
Her evde bitmeden sürer karı koca kavgası,
Kavganın sonu mahkemede ya da hapiste biter,
Yine de bitmez ayrılsalar da gönül sevdası…

Kadın der: bende çalışıyorum biraz huzur ver,
Başlamıştır erkenden, yuvada sen ben kavgası,
Benimde hakkım var yaşamama biraz izin ver,
Kadınların boşu boşuna özgürlük sevdası…

Her akşam her evde bir savaş ki; geçim derdi,
“Yarın arkadaşlarla dışarda buluşacağız”
Olmaz diyerek eşlerden biri ortamı gerdi,
Bu kadar para! bununla nasıl yaşayacağız…

Ne ümitle sevmiştim bu adam anlamaz beni,
Hayata bakışı başka kadının ne derdinde,
Ona ömrümü vermiştim, kadın anlamaz beni,
Anlamıyor beni Allah’ım bu kadar sevdim de…

Beni ne mühendisler doktorlar der yanarda,
Kocasının yüreğine koyar bir top ateşi,
Hele birde mazideki günlerini arar da,
Söner adamın kalbinde ay ve güneşi…

Bu bir muamma içinden bir türlü çıkamazsın,
Küsersen bahtına sevmez, sevdiğini çürütür,
İlahi kaderin kurallarını yıkamazsın,
Bu mukavele seni mezara kadar götürür,

Nasıl bir şey Yarabbim, onunla onsuz olmuyor,
Armut yarısı, diğeri de elma gibi bir şey,
Neden iki aynı yarı birbirini bulmuyor,
İmtihan için yaratılmış, evrendeki her şey…

Atakum-2008