Evlerimiz Şiiri - Esma Özdemir

Evlerimiz; elbiselerimiz
Hünerli evlerimiz...
Kusurlarımızı örten giysilerimiz
Bizi güzel kılan evlerimiz
Bizi insan gösteren modacımız...

Evlerimiz; hapishanelerimiz
Suçlarımızı, hatalarımızı gizleyen
Bizi aklayan evlerimiz.

Evlerimiz, huzurevlerimiz
O, en çok içinde rahat ettiğimiz
Gelir gelmez sere serpe yayıldığımız
Sade, gösterişten uzak olsa da
En güzel ev,
Kendi evlerimiz.

Evlerimiz, ailemiz
Annemiz, babamız, kardeşimiz.
Bizi büyüten, besleyen, birleştiren
Bizi adam edip, topluma kazandıran
Var mıdır, baba ocağı gibi
Dost evlerimiz? !

Evlerimiz; kabirlerimiz...
Meğer, mezarmış evlerimiz!
Sokaklar, çöplükler, araziler dost!
Bunca kusuru örten evlerimiz
Gün gelir de, çökermiş başımıza
Darmadağın edermiş bizi..!

Kusurlarımızla beraber
Dökermiş sokağa
Çırılçıplak, perişan
Atarmış ortaya
Deprem... bahane! ...

(İstanbul; 17.09.1999 Cuma;15:50)