Evler var Şiiri - Şeyma Kıran

Evler var
içlerinde naftalin kokan geçmişler kaybolmuş.kim ne derse desin yalanda olsa naftalin kokar,ve arada bir tekrar tekrar yaşanır en güzel yerleri mükemmelleştirilerek.
evler var
içlerinde acılar
bir adamın içki kokan ağzı söver yüreğini.tokadı kaderin mi yoksa acizliğin elleri mi atmış bilemezsin.
bir çay bardağına dizilir hayallerin,demi fazla gelir acıtır yüreğini.
evler var
içlerinde kendineden habersiz büyür yanlızlıklar.
tıkılıverir geçmiş gözyaşların sessiz bakışlara.
tüm hoşgeldinler memnunsuzdur.ayağın paspastayken daha uzaklaşırsın bir başka gecelere.
hep aynı ses,hep farklı şeylerden bahsetti sanır.düşersin,görmezler.
içine attınmı sanki daha büyür yüreğin.
evler var
içlerinde insanlar yok.balkon keyifleri ağlar yasamin vakti duyarsın.
her çekmecede başkasına ait eşyalar.bir kaşığa bile 'benim' diyemezsin.
yanlızlık değil hayır!
terkedilmişliktir bu.
ne evler var birbirlerinden habersiz.aynı şarkılar çalar bazen kimi güler kimi ağlar
evler var
içlerinde insanlar.
evlerde yanlızlıklar.
büyüyor insan yüreğinde ev kadar yanlızlıklar...