Deyirler - “İçinde insan olmasa
evler ölürmüş”.
Evim can verir...
Men nefes vermesem
evim ölecek.
Heraret isteyer
soyuq divarlar,
Adamsız evlerde
daş da üşüyer.
Bir sevgi, mehebbet,
bir istek umar,
Divarlar ağlayar,
yaş da üşüyer.
Vetensiz, torpaqsız,
yuvasız, evsiz,
Insanlar yaşamaz
yarımcan olar.
Adamsız tek-tenha
qalanda evler,
yaşamaz, öler!
Canımdan can verim
evim ölmesin,
Qanımdan qan verim
evim ölmesin.
Nefesim çatmasa
kömek isteyim,
Leylanı, Turalı çağırım gelsin,
Qürbetden yarımı
çağırım gelsin,
Duymasa,
Ucadan bağırım, gelsin!
Yeter ki, yuvamız
tenha qalmasın,
Yeter ki,
evimiz ölmesin bizim.
Yaşasın, her kesin evi yaşasın,
Dünyada kiminse özünden önce,
Evi ölmesin!
13.02.2008. MİNGEÇEVİR.
Xalide Efendiyeva
Kronik MuhalifKayıt Tarihi : 3.9.2010 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair Xalide Efendiyeva'nın şiir sayfasından Orijinal metin için link: http://www.antoloji.com/evler-olurmus-siiri/
'odalarında babannemin hayali vardır/
gıcırdayan merdiveni dört eliyle çıkmaktadır....
sonra Fahri dedemin üç katlı esli konağı..ve...halamın harabesini de...neler neler...gidenler dönmez değil mi!?...evler ölür..ne çok şey var bu şiire yazacak..belki sonra...
teşekkürler Efendiyeva...
şiir sana yhakışıyor
şiire olan aşkını kutlarım
bu arada sevgili Kronik Muhalif'e selam ve teşekkür.
TÜM YORUMLAR (3)