diyorum ki
girilmesin kademsiz evlere
nafile çırpınışlarla
fukaralaşan mekânların
yokluk olduğunu aslında
unutmamak için girilmesin
bıçak yansımalara kapılmış
aynasına sağır
duygusal gerçeklikten habersiz
gün be gün tenhâlaşan
uğursuz evleri kurtarmıyor düşler
evim bildiğim
kalbine sığınıyorum küskün hallerde
cebimde bir nazarlık saklayarak aşk adına
"gel" deyince
kapısından pervasızca girdiğim
çoğaltıyoruz kendimizi bakışlarda çoğalarak
sıradanlığa karşı en muhalif
en sert duruşumuzla
umre borcu ödeniyor göz bebeklerimize
aşkın mabedi sayılıyor orası
boşlukta bulabildiğimiz en muhkem kale
ölürsem evinde kalayım söz ver!
senden sorulsun aşkımız...
(10 Mayıs 2005)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 10.5.2005 14:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzel anlatmışsınız yine...
Sevgilerimle.....
Melih
sağnak sağnak düşmüş satırlara
kutlarım sizi
devamı dileğiyle
hoşca kalın
TÜM YORUMLAR (7)