içimizi sözledik hep
unuttuk iç avlumuzu
ki bizden içre
tepeleme doldurduk hoyratça
mezbelelikti çardak altları
kimi gün
fikirsiz uyuyan yılana inat
sessiz
karanlık
ve derin
ödünç evlerimiz oldu
kirası ödenmemiş
eğildik borç yüküyle yere kadar
etkendiler veya edilgen
zamanın yargıcı erbainde başkalaşırken
evler mi bizi ezdi
biz mi onlara ezildik
bilemedik
avlumuz en suskun
söylemedi hiç
(10 Mayıs 2005)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 10.5.2005 13:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)