Evler Şiiri - Tevfik Yaşar Tekeli

E V L E R
Evler vardı çocukluğumda
Pembe düşler gördüğüm.
Evler vardı sımsıcak…
Evler vardı; toprak damlı, beyaz çırpı sıvalı
Kalender, gariban, alçakgönüllü,
Evler vardı samimi, güler yüzlü.

Evler vardı… şehirler arası yolculuklarda
Işığıyla gönlümün aydınlandığı,
Penceresinde annemi,
Balkonunda sevdalımı düşlediğim
Evler vardı;
Bakarken ağladığım, bakarken güldüğüm…

Evler vardı gül bahçeli,
Bayramları neşeli.
Yiyeceği paylaşan, sevinci paylaşan,
Cenazede birleşip ağlaşan…
Ama yaşayan evler vardı.
Şimdi apartman diyorlar,
Daire diyorlar, lüks diyorlar,
Kat mülkiyeti, bireysel yaşam diyorlar...
Ama duvarları sağır, gözleri kör… bilmiyorlar
Kutular var şimdi,
Üst üste, yan yana.
Ama birbirinden uzak,
Kapıları kapalı, perdeleri kapalı, ruhları tuzak…

Evler vardı benim çocukluğumda,
Orası küçük ama güzel,
Masallar kadar güzel bir diyardı.
Şükür ki o yıllarda
Bizim de orada bir evimiz vardı...
27 05 98