Evler...! Şiiri - Gülay Özdemir

Evlerin yalnızlığı
Evlerin içinde bin bir türlü
hüzün mutluluk
Sevinç dolu evler...!
Dışardan baktığımız zaman
Kocaman olan binalar
güzel görünümlü görkemli
Katlı yatlı bir okadarda ;
İhtişamlı evler...!
Bacaları tüter dersinki ;
Şöyle bir evim olsa
Onun içinde olmak ne güzeldir
diyerek hiç bir sıkıntım olmaz
Düşünceleri ile hayel ederek iç geçiririz
Oysaki unuttuğumuz
Çok şeyler vardır...!

O İhtişamların içinde kimi mutsuz,
kimi Sevgisiz kiminin ne derdi var
Bu evler bizlerin sırtımızın
kamburu evlerdir...!
Bir türlü terk edemediğimiz
Kimi der onca sorun varken
Çocuğum kimi der eşim şöyle
Kimi zaman bin bir türlü,
Zorluklara göğüs gerilir
Kimi çocuğu, için feda
eder kendini
kimi ayıp diyerek yutunarak
Zor olmayacak bir hayatı
Kendine zindan ederek
Yaşamaya devam etmektedir

Oysaki insanların unuttuğu
Çok şeylerden en önemlisi
kendisi için yaşamak olduğudur...!
Böyle evliliklerle mücadele ederler
kimi bahar varken kışı yaşar
Kimi kışın içinde baharı
İşte bu yüzdendir
Sırtımızın kamburu evlerden
gidemiyişimiz...!
Desinlere ne derlere
Çocuk çoluk
... Ve el alem ne der
ile yaşamaya
Devam eden mutsuzluklar
Kimide onca kötülüğe rağmen
göğüs gererek
Parayı bırakmaz ama kişilik
Çoktan gitmiştir
Para daha ağır basarak...!

Göz yaşını içmeye devam ederek
bunlar ele aleme göre
Gösteriş yaparlar
gerçek şu ki ;
Bacaları tüter ama çıkan
apansız dumanların içinde
Derinlikleri ile dertler deryası var
dört duvar arasında
Yaşamın gizemleri İnsanların
bazen kişiliklerini bile
Örtmeye yetmiyor
Bazıları o kadar kaybetmiştir
kendini mal mülk uğruna
Kişiliksizlik olarak yaşamayı
Seçer
Saygı, Sevgi, mutluluk, Aşk, hepsi fasafiso
Sadece para olmuştur
yaşamı
Bunlar desinler Evli diye
gösteriş içindeki
Evliliklerin ta kendisidir...!!
27.05.2019