Evler Şiiri - Gülay Özdemir

Evlerin yalnızlığı,
Evlerin içinde bin bir türlü hüzün,mutluluk,
Sevinç dolu evler...
Dışardan baktığımız zaman,
Kocaman olan binalar,
Güzel görünümlü görkemli,
Katlı yatlı bir okadar da ihtişamlı evler.
Bacaları tüter dersinki ;Şöyle bir evim olsa,
Onun içinde olmak ne güzeldir diyerek hiç bir sıkıntım olmaz..
Düşünceleri ile hayel ederek iç geçiririz.
Oysaki unuttuğumuz cok şeyler vardır...
O İhtişamların içinde kimi mutsuz, Kimi sevgisiz, kiminin ne derdi var.
Bu evler bizlerin, sırtımızın kamburu evlerdir.
Bir türlü terk edemediğimiz kimi der onca sorun varken,
Çocuğum kimi der eşim şöyle
Kimi zaman bin bir türlü,
Zorluklara göğüs gerilir,
Kimi çocuğu için feda
eder kendini kimi ayıp diyerek yutunarak,
Zor olmayacak bir hayatı kendine zindan ederek,
Yaşamaya devam etmektedir.
Oysaki insanların unuttuğu çoğu
şeyden en önemlisi,
Kendisi için yaşamaktır...
Böyle evliliklerle mücadele ederler.
Kimi bahar varken kışı yaşar.
Kimi kışın içinde baharı işte bu yüzdendir
Sırtımızın kamburu evlerden gidemiyişimiz...
Desinlere ne derlere çocuk çoluk,
Ve el alem ne der ile yaşamaya
devam eden mutsuzluklar.
Kimide onca kötülüğe rağmen
göğüs gererek,
Parayı bırakmaz ama kişilik
çoktan gitmiştir.
Para daha ağır basarak...
Göz yaşını içmeye devam ederek
bunlar ele aleme göre,
Gösteriş yaparlar gerçek şu ki ;
Bacaları tüter ama çıkan
apansız dumanların içinde,
Derinlikleri ile dertler deryası var
dört duvar arasında
yaşamın gizemleri
İnsanların bazen kişiliklerini bile
örtmeye yetmiyor.
Bazıları o kadar kaybetmiştir
kendini mal mülk uğruna
Kişiliksizlik olarak yaşamayı seçer.
Saygı, sevgi, mutluluk, aşk, hepsi fasafiso,
Sadece para olmuştur yaşamı Bunlar desinler evli diye
gösteriş içindeki
Evliliklerin ta kendisidir.

27.05.2019