Evler vardı
Gri bulutların altında yalnızlıklarını yaşıyorlardı
Sonra hesapsız bir yeşil vardı
Eski bir fotoğraf gibi solgun
Ufkun buğusunda nemleniyordu
Çocuklar çıkıyordu karşımıza
Vahşi bakışları ve çıplak ayaklarıyla
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta