Evlenmeyen Bin Pişman! Şiiri - Cihat Şahin

Kulak verdim bekâra;
Bu haline bin pişman.
Sanır garip; baht kara(!)
Olmuş ona; bir düşman(!)

Ya evliler ne diyor?
Ekseri; bin bir pişman!
Çok nadiri; ”oh” diyor!
Ve rahattan pek şişman(!)

Denk olmalı adaylar;
Eder bunu din işmam!
Yoksa boşadır saylar!
Boşanmaya hiç şaşmam!

Bekâr iken der idim;
Asla, kat’a ben şaşmam(!)
Her bahis’e(!) var idim;
Yanlış imiş had aşmam!

Şimdi artık sus, pusum
Boyun eğdim kader’e.
Bilin şundan susuşum;
İş düşmesin keder’e!

Nedir Hakkın hikmeti?
Sabır gerek görmeye!
Tevekkülle nikmeti;
Mümkün hayra yormaya!

Böyle yapan kazanır
Nail olur rahmete.
Çoklar bunu zor sanır
Girmez cüzi zahmete.

Bir deneyin ey dostlar!
Huzur gelsin yuvaya.
Böyle yapan çok dost var!
Kanman menfi havaya!

Kazanırsak sınavı;
Bizi bekler huriler!
Beğenmezsek şu savı;
Alt üst olur veriler!

Cihat ŞAHİN
18.12.2010-İZMİR