Evlenip Gitmek Şiiri - Cüneyt Tekin

Hoşça kal yirmi üç yılımın geçtiği ev
Odamın sarı duvarları
Duvarda gömleğini çıkaran kadın tablosu
Penceremden gözüken
Büyükada’nın en tepesindeki ağaçlar
Sandalyeye çıkınca görünen deniz
Kamer amcanın dört mevsim yaşatan bahçesi
Gönül Abla ve İsmail Abi’nin gerçek
Komşuluğu öğreten iki numaralı kapısı
Bisikletimi saklayan emekli kömürlük
Okula, işe, başka şehirlere gönderirken
El sallayan annemin penceresi
Lodoslarda camdan içeri damlayan yağmur
Kapısından uzaklara gitmeler
Kapısına uzaktan gelmeler
Ey geçmişimin yoğun izler müzesi

Artık bundan sonra olsa olsa
Misafirin olurum
Yadırgayıcı bir yatakta
Bilirsin belli de değildir gerisi.