Yorgun düşüp akşam trafiğinde,
Elinde iki ekmekle,
Eve geldiğinde,
Tabii, bir iş bulabildiysen eğer!
Ve on iki saat çalışmıyorsan günde,
Yani evde olabiliyorsan, akşam yemeğinde,
Öyle fazla bir şeye de gerek yok,
Biraz yemeğin yanında, biraz da
Mutluluk koyabiliyorsan sofraya,
Sırf bu yüzden bile, şükredebilirsin Allah’a.
Çocuklara gelince;
Fırsat buldukça, öpmelisin onları
Ve gülmesinin mümkün olduğunca
Ve güvenmelisin her daim.
Unutma ki;
Yarın onların çocukları,
Bugün biraz da senin eserin.
Erkek çocuklar, örnek alırlar babaları.
Ve karın;
Çocuklarının annesi,
Annesinin kuzusu karın.
Çocuklar büyüyüp, çoluk çocuğa karıştığında,
Kader ortağın karın.
Sen,O’nun, O, senin yarın.
Biricik karın.
Kayıt Tarihi : 3.12.2005 05:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!