Evlendim Şiiri - Abbas Paksoy

Nasıl aldandım da, evlendim.
Zorla, yonta yonta yivlendim.
Bir şey varmış gibi, mimlendim.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Hiçbir zaman, çocuklaşmadık.
Bir kez olsun, mıncıklaşmadık.
Cıvıl cıvıl, kucaklaşmadık.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Kışın; Sırtı sırta tutarız.
Ayrı ayrı, yorgan örteriz.
Karaçalı gibi, batarız.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Yaz günleri, yalnız yatarız.
Nefsimizi, üstün tutarız.
Kanlı düşmanlardan beteriz.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Dertlerimizi, hâllaşmayız.
Sohbetler edip, dilleşmeyiz.
Geceleri de, birleşmeyiz.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Küçük bir laf çıksa, ağzımdan,
Yayılır her yana, akşamdan.
Sırrımı açamam, korkumdan.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Bir söze, bin daha katıyor.
Olmadık lafı, lup diye yutuyor.
Kalbi; Fillim ficirirk bitiyor.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Birbirimize, kin kusarız.
Yılda, on iki ay küseriz.
Bilmiyorum, hangimiz keriz.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Bakarım; Sırtı pak, karnı tok.
Kendi kendine, isyanı çok,
Yaratana; Asla şükrü yok.
Avrat bekâr, ben de bekârım.

Paksoy’um söylerse, dert bitmez.
Benim aylık, avrada yetmez.
Zengin bir koca bulup, gitmez.
Avrat bekâr, ben de bekârım.