Evlatsız Bayram -2

Evlatsız bayram -2

Bu bayramda geçti bu sene dostlar
El vermeyen oğul var idi bende
Olur, mu bayramda küs ile yaslar
Kol sarmayan oğul var idi bende

Büyüttüm besledim var olsun diye
Eşine dostuna yar olsun diye
Gönlümde şefkati kâr olsun diye
Gül dermeyen oğul var idi bende

Oğul yarasını eklemek zordu
Alıpta omuza, yüklemek zordu
Kapılardan bakıp beklemek zordu
Yol görmeyen oğul var idi bende

Yıllara seslendim ömrün az etme
Rüzgâra seslendim üstün toz etme
Mevla’ma seslendim bağrım köz etme
Çul sermeyen oğul var idi bende

Bükülmez bileğim belim sanırdım
Kokusu bitmeyen gülüm sanırdım
Atmıştı her yana dalım sanırdım
Dal vermeyen oğul var idi bende

Kul refik üzülme bunlarda geçer
Ne konaklar kalır ne hanlar göçer
Kader kullarına ne yollar acar
Hal sormayan oğul var idi bende

Refik kutlu /11–09–2010