Yediğin sofraya sapladın bıçak,
Kuduz olan böyle yapardı ancak,
Sen arsız utanmaz alçaksın alçak,
Seni bağışlatmaz ölümün bile…
Bizi değiştirdin bir uyuz ite,
Keklik mi şey etti içtiğin süte?
Dayanmaz yüreğim bu ihanete,
Seni bağışlatmaz ölümün bile…
Sırtımızda sürdün yıllarca sefa,
Çiğnedin bizleri bilmedin vefa,
Felç ol, kör ol dönme bizim tarafa,
Seni bağışlatmaz ölümün bile…
Düştüğün çamura merkep düşer mi?
Bataklıkta insan özü pişer mi?
Böyle bir hataya insan düşer mi?
Seni bağışlatmaz ölümün bile…
Küçük sıçan oldu lağım faresi,
Buldu kendi gibi uyuz teresi,
Hançerlediğin yer düşün neresi?
Seni bağışlatmaz ölümün bile…
Kayıt Tarihi : 2.6.2006 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rabbim kimselere böyle dert vermesin...
Rabbim inşallah sevgiye ihanet edenin gönlüne
'ihsan' lar gönderirde rahata erersiniz...
Yaşar akbaş
TÜM YORUMLAR (1)