EVLATLARIMIN GÖZÜYLE BEN
Babamız sanki, merhamet abidesiydi
Garibanın yanında ve onların sesiydi
Dùnyanin bir ucunda mazlum için ağlardı
Onlar için yas tutup karaları bağlardı.
Helalindendi yediğimiz ekmeyimiz aşımız
Ondan dolayıdır ki hep rast geldi işimiz.
Bizi gùldürmek için komiklikler yapardı
O gùnkù sitresini bòylesine atardı
Her şeylerden sakınır ùzerimize titrerdi
Her gece uyanarak ùstùmùzù òrterdi.
Bizleri yoğurdular tertemiz hamurlarından
Oda yoğrulmuştu baba ve anasından
Genç yaşta kaybetmişti biricik babasını
Sanki dùn òlmüş gibi hep tutardı yasını
Babasından bahsederken hep gòzleri dolardı
Sonra bir noktaya bakıp uzaklara dalardı.
Kolaymıdır ki sanki 17 de yetim kalmak
Hayeller param parça ùmitlerin yok olmak
Babamız işte bòyle, o bizim çınarımız
Kana kana içtiğimiz hep akan pınarımız
Dileriz evlat acısını hiç bir kez tatmayasın
Bizimle òmùr sûrüp bizimle yaşlanasın.
03.02.2020
R.KIZIL.
Evlatlarımın yıllar içerisinde benim için sarfettikleri cùmleleri derleyip toplayıp "evlatlarımın gòzùyle ben " şiiri yazdım.
Allah her kese ailesine vatanına milletine dinine bağlı evlat nasip eylesin.
Recep KızılKayıt Tarihi : 3.2.2021 11:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!