Evlatlarıma Dair Şiiri - Sabit Süreyya S ...

EMEK VE MÜCADELE

Ben bu dünyaya boş gelmedim çocuklar,
Avuçlarımda nasır,
Alnımda güneşin yanığı,
Sırtımda yük,
Ama içimde tükenmez bir sevda vardı.
Bilin,
Benim hayatım kolay değildi,
Yolumda taşlar vardı,
Kimi taşları tekmeledim,
Kimi taşlara diz çöktüm,
Ama asla geri dönmedim.
Her sabah bir umutla kalktım,
Bir lokma ekmek için ter döktüm,
Ve o ekmeği bölüp paylaştım sizinle,
Çünkü ben biliyordum:
Bir ekmek ikiye bölünür,
Ama umut asla bölünmez,
Hep büyür, hep büyütür insanı.
Hayat bazen sırtıma bir kaya koydu,
Bazen önümde bir uçurum açtı,
Ama ben düşmedim,
Çünkü biliyordum:
Benim ardımda çocuklarım var,
Benim ardımda gelecek var.
Ben bir damla su buldumsa çölde,
Onu sizin için sakladım,
Ben bir lokma ekmek bulduysam açlıkta,
Onu sizin için çoğalttım.
Çünkü biliyordum,
Ben değil, siz yaşayacaksınız bu dünyanın en güzel sabahlarını.
Ve şimdi dönüp bakıyorum,
Dizlerimde yaralar, ellerimde çizikler,
Ama kalbimde çiçekler var,
Çünkü ben bu çiçekleri
Sizin bahçenize dikmek için büyüttüm.

SEVGİ VE İNANÇ

Evlatlarım,
Ben size yalnızca bir soyadı bırakmadım,
Ben size bir inanç bıraktım,
Ben size bir yürek bıraktım,
Ben size onurlu bir duruş bıraktım.
Her gece dua ettim,
Ellerim titrerken bile göğe kaldırdım,
Ve bir yıldız kaydığında,
Ben dilek tuttum:
“Evlatlarım mutlu olsun,
Evlatlarım dimdik yürüsün.”
Bilin ki,
Ben sizi yalnızca sevdim değil,
Ben sizi yaşadım.
Her nefesimde vardınız,
Her umudumda vardınız.
Ve bilirsiniz çocuklar,
Sevgi kolay bir iş değil,
Sevgi sabır ister, emek ister, çaba ister.
Ben bu sevgiyi size verirken
Bazen dizlerim çöktü,
Bazen yüreğim kırıldı,
Ama inancım kırılmadı.
Çünkü ben biliyordum:
Bir gün siz,
Benim yarım kalan türkümü tamamlayacaksınız.
Ben size altın saraylar kurmadım,
Ama kalbimde bir taht verdim,
Ve o tahtın üzerine yazdım:
“Sevgi en büyük mirastır.”

GELECEK VE UMUT

Bir gün,
Gökyüzü daha mavi olacak çocuklar,
Toprak daha bereketli,
İnsan daha insan olacak.
Ben belki olmayacağım,
Ama bilin ki,
Her esen rüzgârda saçlarınıza değen esinti
Benim nefesimdir,
Her yağmur damlasında düşen su
Benim gözyaşımdır.
Bir gün,
Yollarınız taşlı da olsa,
Elleriniz kanasa da,
Koşun çocuklar,
Koşun,
Çünkü sizi bekleyen bir güneş var ufukta.
Unutmayın,
Hayat bazen sizi yere vuracak,
Bazen elleriniz boş kalacak,
Ama içiniz boş kalmasın,
Çünkü umut,
Sizden doğacak.
Ve bilin ki,
Benim emeğim boşuna değil,
Çünkü siz varsınız,
Çünkü yarın var,
Çünkü umut bitmez.
Evlatlarım,
Ben dünyanın en güzel şiirini yazdım,
Ama kalem kâğıtta değil,
Sizsiniz o şiir.
Her heceniz umut,
Her dizede inanç,
Her kıtasında sevgi var.
Ve bu şiir
Asla bitmeyecek.

BİR BABADAN EVLATLARINA MEKTUP
“Çocuklarım,
Ben size büyük miraslar bırakmadım.
Ama alnımın terini,
Kalbimin sevgisini,
Yüreğimin duasını bıraktım.
Hayat zordur, bunu bilin.
Ama bir şey daha bilin:
Hayat, inananların, çalışanların,
Ve umut edenlerin yanında durur.
Ne olursa olsun,
Düşerseniz kalkın,
Yorulursanız dinlenin,
Ama asla vazgeçmeyin.
Çünkü sizin arkanızda ben varım,
Benim arkamda da siz.
Ve bu bağ
Hiç kopmayacak.
Her zaman sevecek,
Her zaman bekleyecek bir baba
Olduğunu unutmayın.”