Annem derdi ki hep...
Ana olunca anlarsın.
Olamadım ki arkadaşım,
Bilemedimki ben
Dualar ettim adaklar adadım.
Uykulardan hep uyandım.
Ben ana olamadım.
Olamadım ki arkadaşım.
O güzel duyguyu tatmadım,
Tadamadım ki arkadaşım.
Oğul değip bağrıma ben basamadım...
Kızım değip elin elin tutamadım...
Olmadı işte olmadı
Benimde bir evladım olmadı artık
Birkez olsun o duyguyu tadabilsem.
O cennet kokusunu bir çekebilsem.
O zaman işte o zaman...
Ölsemde gam yemem,
Yemem arkadaşım.
2007
Kayıt Tarihi : 11.7.2018 00:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahizer Alpı](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/11/evlat-ozlemi-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!