Evlat mı Ana Baba mı? Şiiri - Hanifi Kara

EVLAT MI, ANA/BABA MI?

Karşılık beklemeden, evlâdına sevgiyi
Her nefeste o solur, ana/baba sevgisi.
O öyle bir sevgi ki, yeri geldiği zaman
Yoluna kurban olur, ana/baba sevgisi.

Âşığı mâşûkuna, öyle ki hayrân eder
Onsuz hayat zindandır, her canlıyı o güder
Evlat, eş, dost benzeri, bütün sevgiler gider.
En sonunda o kalır, ana/baba sevgisi.

Bağlamışım gönlümü, her teline sazının
Farklı bir yeri vardır, siteminin, nazının
Fıtratının gereği, oğlunun ve kızının
Kadir/kıymetin bilir, ana/baba sevgisi.

Uzayın çekiş yönü, yukardan aşağıya
Şimşeğin çakış yönü, yukardan aşağıya
Sevginin akış yönü, yukardan aşağıya
Evlattan sonra gelir, ana/baba sevgisi.

Ana/baba öyle ki, fedâkârlıkta öncü
Kutup yıldızı gibi, yön gösteren bir yöncü
"Dört ata"dan ikisi, "dört kapı"dan dördüncü (*)
Kalplerde mâ’kes bulur, ana/baba sevgisi…

15/12/’12
Hanifi KARA

(*) Dört ata: Ana, baba, öğretmen ve usta…
Dört kapı: Allah, peygamber, ulu-l emir ve ebeveyn…