Evlat Kaygısı Şiiri - Osman Alpsoy

Bırakın da azcık kaygımız olsun!
Sanmayın bahçeden derdik oğlanı!
Sevgisiz kalsın da rengi mi solsun?
Sardık sarmaladık dürdük oğlanı!

Okul çağı geldi dert uyutmadı,
Kayıt sırasında adres tutmadı.
Bu semtteyiz dedik müdür yutmadı,
Torpille okula verdik oğlanı!

Üşümesin diye sardık abaya,
Biraz büyüyünce düştük çabaya.
Ergenlik çağında çattı babaya,
İki seksen yere serdik oğlanı!

Kırdık telefonu aranamadı,
Aynada süslenip taranamadı.
Ağzıyla kuş tuttu yaranamadı,
Biraz örseledik yerdik oğlanı!

Ne hoca bıraktık ne de hacıyı,
Türbeye götürdük gardaş bacıyı.
Verdik üzüntüyü verdik acıyı,
Sanırsın çarmıha gerdik oğlanı!

Bizimki en iyi olmasın niye?
Duyarsa komşular alırlar tiye,
Şöyle güzel okul kazansın diye,
Sınavdan sınava sürdük oğlanı!

Erzurumlu Osman hay sen çok yaşa!
Her şey kısmet imiş bilmedik hâşâ,
Çalıştık didindik çabamız boşa,
Simit tablasında gördük oğlanı!

(25 Eylül 2015)