Evlat elemi Şiiri - Zihni Turgut

Bağın bahçen yeşil olmuş duydumki
Bir ben sığamadım kara toprağa
Bende bir zamanlar berrak suydumki
Bulandım karamam seni toprağa

Yıllarca haykırdım duyan oldumu
Felek pençesini bizden aldımı
Mutluluk misafir oldu geldi,mi
Dolandım bulamam seni toprağa

Giden gider elbet ateş bıraktın
Hiç yakın olmadık saten ıraktın
Ben tarlada buğday sende oraktın
Çalan,dım saramam seni toprağa

Belkide uzaktan izler bakarsın
Cennet bahçesinde suya akarsın
Küllenmiş köz gibi ciğer yakarsın
Yalan,dım soramam seni toprağa

Mevla yaşatmasın evlat acısı
Zihnide bitmiyor yürek sancısı
Ömrümün törpüsü kati öncüsü
Kalan,dım vuramam seni toprağa