Evlat Acısı Şiiri - Nazan Danacıoğlu

Düşlerime konuk olur bir çocuk bazen;
Gözleri ışıl ışıl, elleri beyaz...
Uzattığım şekerleri asla geri çevirmez.

Irmaklarda yalın ayak yürüyüp,
Ağacından elma yeriz.
Öğrettiğim türküyü kurbağalara söyleriz.

Bir kayının gölgesinde anlatırım,
En sevdiği masalı;
Ben toprağın üstünde, o göğsümde uyuruz.

Giderek yaşlanırım, hiç büyümez çocuğum,
Hayal gücüm buna yetmez, uyanırım gerçeğe...
Çöreklenir yüreğime acıların acısı;
Bir yangın ki, söndüremez cümle su!

6-6-2003