Evlat Acısı Şiiri - Akın Dursun

kırık bir baharın ortasındayım
acılardan arta kalan bir toprağın
tam sol yanında, çok derinlerindeyim

binlerce çizik, kırık vardı yüzünde toprak ananın
o yüzden anaydı zaten
evlatlarından birini çevirseler betonlarla
hemen başlardı içine içine ağlamaya
kimse bilmezdi
ağaçların onun gözyaşıyla büyüdüğünü
ve gözyaşlarının binlerce meyveye,
çiçeğe dönüştüğünü

binlerce yıllık anaydı o
ve her geçen gün daralıyordu yaşama alanı
ne dağları kalıyordu ne de gözyaşlarıyla büyüttüğü ağaçları
o yüzden sarsılıyordu durmadan
uyandırmak için bizi
uyduğumuz o derin uykulardan.

09.07.2004 / 00:20 İzmir