Evlat'a.. Şiiri - Aysun Yalçınkaya Yulaf

Benim gibi öğreniyorsun sen de hayatı
Üzüle, kırıla, bata, çıka evlat
İstemezdim bir gün dahi gözünde bir damla yaş görmek
Keşke ben yazsaydım senin yazını
Evlat dedim sana bir kere
İçimi açtım, sırrımı verdim
Derdime yandın
Derdine yandım
Kimsenin gözlerinde göremedim
O senin gözlerindeki samimi çocuğu
Ben sana kıyamadım, sen bana evlat
“Ben yanarım yavrum sana..” gibi oldu
Ve sen öz evlat oldun bana
Asla sensizlik olmayacak bundan sonra
Sana da bensizlik
Seninle yeniden çocuk
Yeniden genç olacağım ben de
Ve izin vermeyeceğim hayatın sana
Bana yaptıklarını yapmasına
Kollayacağım seni evlat
Ben ölmedikçe
Sen üzülmeyeceksin
Sen üzülmedikçe de
Ben ÖLMEYECEĞİM sana söz evlat

İyi ki bu denli girdin dünyama
İyi ki içime işledin bu kadar
Yazgımın içinde, hayallerimde,
Tüm dünyamda sen varsın artık evlat

Ve eğer bir daha dünyaya gelirsem
Ve eşek olarak gelmezsem bu sefer
Sen benim gerçek evladım olacaksın
Tek arzum senin gibi bir evladım olması kaldı evlat
Tek bu kaldı…

28.01.2006