Öfkemin Sen Tarafı Şiiri - Ferda Çalışkan

Duyamadın beni sen
Acılarının tortularını tıkadın kulağına
Ve bana hep sağır oldun sen,
Sancılarımın korkularını tıkadım kursağıma
Ve sana hep ağır oldum ben...
Olmamalıydı, bu böyle olmamalıydı
Bir insan böyle olmamalıydı;
Yalnız kendi yükünü sırtlanabilecek bir çocuğu,
Bin bir türlü acının hamalı saymamalıydı
Olmamalıydı bu böyle olmamalıydı
Hayatımın bahar dalları,
senin ellerinde solmamalıydı...
Sen ne kadar sağırsan bana
Ben de o kadar bağırsam sana,
Titretir mi haykırışlarım göğüs kafesini?
Depremler olur mu içindeki nefret duvarında?
Sonra gelip beni bulabilir misin
O esrarlı deprem karanlığında?
Benzim soluk desem soluk olur musun bana?
Ruhum üşüyor desem gözlerinle sarılır mısın bana?
Yüreğinin kapısını benim için aralar mısın?
Ya da varlığımı sırtına yük sayıp beni karalar mısın?
Ağlar mısın sen ?
Ağlayabilir misin sahiden?
Ağlayabilir misin sevgiden?
Senin gözlerin yıllar yılı öfkenin damlalarıyla ıslandı Ruhun hep yaşanmışlıklarının kinine yaslandı
Bak işte, "Yaramaz!" dediğin çocuk uslandı
Sâhi ne güzel uslandım;
Senin öfken yağıyordu göklerimden
Ve ben hep ıslandım,
Hayatın acıları bana yağacakken
Ben zaten sırılsıklamdım...
Sevgiden başkasını aramazdım ben
Bu yüzden hep yaramazdım
Olmayanın peşine düştüysem
Zaten bir işe yaramazdım...
Sana gelecektim,
adımlarım "Yüksün!" dedi
Hayal kuracaktım
hayatım "Büyüksün!" dedi
Hayal dolu balonlarım bir bilinmeze salındı
Büyümedim ben ,
çocuk olma hakkım elimden alındı...
Sen gökyüzünden bulutları toplayıp
koydun gözlerime,
Oysa orada yıldızlar da vardı...
Sol yanımda bir hafiflik var şimdi heyhat!
Sana taşıdığım sevgi küllenmiş...
Bir sarılsan her şey geçecek gibi
Geç kaldın,
Kollarım kucak açmaktan geçecek gibi
Sen,sensiz bıraktın beni;
Şu hummalı hayatta desensiz bıraktın beni
Ben sana geldim, kapıyı hep başkaları açtı
Kapın çalmaz olursa bir gün;
Bil ki kapını her gün bıkmadan aşındıran
o minik kuşun kaçtı...