Evladıma Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Kaçıncıdır bu doğum bilmem, Kabilden beri,
Rabbim verdi bir evlat evin tuzu, biberi,
O gelince birden dünya döner etrafında,
Emridir, baş üstüne ne isterse anında,

Sabah, o varken çalar saatsiz uyanılır,
Unutulur her bir dert yalnız ona yanılır,
Baş ucunda beklenir uykusuz kaç saatler,
Hele bir iyileş te diye başlar vaatler,

İnsan canından aziz ancak evladı sever,
Onun sevinç ve huzuru elbet dünyalar değer,
Çocuksuz ev kim bilir ne kadar da sessizdir,
Neşe yüzü görmeyen garip ve kimsesizdir,

Çocuğun için katlan, sıkıntıya zorluğa,
Yalnız ona gülümse, onun derdiyle ağla,
Seril ayağı altına ol yumuşak bir yer,
Doğrul, başının üstüne, cisminle gölge ver,

Biz çekelim her derdi, tek o görmesin keder,
Feda olsun çektiğim, gözyaşım, döktüğüm ter,
Kanatlanır da bir gün yuvadan uçar gider,
O zaman ihtiyara, hatırası da yeter,
16.01.1989