Evlada Hasret Şiiri - Ahmet Keleş

Uğurladık oğul seni bir yolcu gibi,
Kuruyan pınarlarım yeşerdi yeni.
Gözlerimden akan su ıslattı teni,
Çıkar mendilini sil ıslanan yeri.

Dağların omzumda olduğu gündü.
Nefesim kesildi, belim de büküldü.
Hasretiyle üzüldüğüm günler oldu.
Gururuyla yaşadığım anlar oldu.

Düşünüyorum hep sessiz gecelerde
Hasret acısını tadarken gönlümde.
Vurularak tabutta dönen askerlere
Ocaklarına düşen ateşi, kendimce.

Evlat, asker, vatan, şehit, gazi, hasret.
Karışıyor duygular sanki bir şerbet.
Her şeyin üstünde geliyor vatan elbet.
Vuslatı Allah’a bırak gönül, sabret.