Evirip Çevirenler Şiiri - Figen Güler

Nezaket perdesi, cilalı kelam;
Dinleyince dersin: “Oldu, tamam.”
İş düşerse hakka ve adalete,
Kaybolma, yer ver cesarete.

Söz pamuk altıysa taş dolu;
Menfaat hesabı mı tek yolu?
Kendine yontar usta parmak,
Ne yapsa da kalır o çırak.

Lafı şeker, sözü bal gibi gelir;
Sonra da hesap kitap silinir.
Bu kurnazlık oyunu işin özü,
Fırsata çevirir, döndürür sözü.

“Söz uçar, yazı kalır” derler;
Bazısı sallar, gerçeği deler.
Dürüstlük maskesi takıverir,
Aslında doğruyu kendisi bilir.

Gül geç bunları, ciddiye alma;
Onlar için dünya koca sahra.
Gerçeği bükmeden yaşayabilen,
İyidir her zaman kendini bilen.