Evina Şiiri - Mehmet Göksu

Yalnızım
Ve korkuyorum
Gölgem cesaret versin diye bana
Güneşi aldım arkama

Karanlık, ürkütmez belki seni.
Ama beni ürkütüyor...Evina

Ketum bir yoldur
Bizi savuran,
bir varlığa,
bir yokluğa.
Ve elbet
Yokluk, engel değil aşka
Bilirsin!
Meczuplar Tanrı'yı görmez...Evina

Yılların hoyratlığı
Alır çiçeklerden saflığı
Avutmasın seni de zamane aşkları!
İnsan bir kere düşer aşka
Bir daha düşmez...Evina

Günahın değil
aşkın bedeli ağırdır bu dünya'da
bak işte!
Güneş batıyor
Ve gölgem karışıyor karanlığa
bir bilsen,
karanlık burada nasıl hükmediyor aydınlığa.
İşte aşk da öyle hükmeder insana...Evina

anladım
ölüm de var bu hayatta
Ama bir insan ölmeden
nasıl ikiye bölünür karanlıkta

Bölünüyor
bölünüyor işte...Evina

ve elbet ölüm yetmez aşka
ama bir gün kendimi demirleyip bu toprağa
ölümsüz bir yol bulacağım sonsuzluğa
Bilirsin
sonu olan bir sevda
aşk olamaz...Evina

Eliz Edebiyat Dergisi,sayı:125