Evin yalnızlığı Şiiri - Hakan Demirel

Hakan Demirel
90

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Evin yalnızlığı

Koltuğa oturup, siyah yuvarlak püsküllü lambayı açtım.
İçerisi serin ve soğuktu.
Okuma odasın ısıtamadım,
Kırk yıldır sanki hiç ısıtılmamış gibiydi,
Soba yoktu,elbise ve çeketleri üzerime örtüm.
Bir saat dinlenmek istiyordum.
Dört nala koşan tabloda Alacalı Atlar'a
boş boş sessizce, bakındım
Eskiden çokça resmini yapardım.
Aklıma o an geldi, bir uzak doğu sözünde ölmek, sessizliğe gitmek demekti.
Telefon çaldı salona koştum,
Ahizeyi kaldırdığımda kimse yoktu.
Çamaşır kurutucu ağaçın, üstünde ki ipler sallanıyordu,
Güneşte çamaşırlar parlıyordu, yürüdüm baktım.
Bir yandan kuzgunlar gaklıyor,
Ben ise hüzünle dolu yorgundum.

Hakan Demirel
Kayıt Tarihi : 11.6.2024 15:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Bir okuma yolculuğu.