Evin Delisi Şiiri - Muhammet Üresin

Kesildi birden bıçak gibi senle acılarım demek isterdim halbuki durum tam tersi
Eksildi günden güne aşktan yana umutlarım sana bağlamıştım oysaki ben hepsini
Bir sesti bir nefesti yalnız istediğim gel gör ki şimdi adım yalnızlığın efendisi
Senindi sahip olduğum herşeyim sen ki kendi evini ateşe veren evin delisi

Çekildi gökten acı çeken tüm aşıkların resimleri biri görüyor ordan herkesi
Kafesti gövdem içinde hapisti ruhum öyle karanlık ki sanki bir yeraltı hücresi
Yüklem mi ağır geldi yoksa özne mi hafife aldı herşeyi bilinmez suçlu hangisi
Giden gitti ve aşk bitti ne yazık ki yetim kaldı nihayet seni seviyorum cümlesi

Geride dur biraz be kalbim herşeyi bir çocuk gibi dokunarak keşfetmeye çalışma
Elini sürme bir daha oynama bak o aşk yakar seni gördüğün gibi fazla yaklaşma
Beni de attın dipsiz kör kuyulara hasretim bak buralarda bir damla gün ışığına
Neyine güvendin de çıktın yola yalın ayak tükeneceğiz bak aşkın yokuşlarında