di zelaliya axa xwe de bû
mîna dilopek baranê dihate xwarê ji ewrê tarî
bi xemgîniyek hatibû xemişlandin
ji çavan kil dibariya...
di dil de germahiya evînê,
li hember têkçûyîna disekinî,
li pişta wê barên giran giran,
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Ger evîn nebe mirov dike xwe çi bike...
Şalê Yezdan 'bêxêran'wergerîne ser xêrê....
Bi hêviya berz û pîroz..
Birayê ezîz û mîhrîban...
ev helbest ji bo hevaleke bêxêr hatiye nivîsandin.........
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta