Evimizin Efesi Şiiri - Ercan Demirci

On aralık iki bin
Bir ay doğdu evime
Sevinme derler bana
Sen ol da gel sevinme

İsim koymadık daha
Kırk gün geçti aradan
Seni ocağımıza
Bağışladı yaradan.

Doğru nedir yanlış ne
Nereden bileceksin
Ağlıyorsun gün boyu
Ne zaman güleceksin?

Sen Allah’ın emriydin
'Emir' koydum adını
Gözüm açık giderim
Görmezsem muradını.

Yüzünde gülücükler
Bakışlarında efsun
Sen iyilik meleği
Sen emri bil marufsun.

Kum saati akıyor
Bu senin ilk yaşındır
En büyük mutluluğum
Dik tuttuğun başındır.

Dostun Emir Buhari
Yoldaşın Emir Sultan
Hayırlı evlat isen
Ne isterim Allahtan.

Minik minik ellerin
Babıldıyor dillerin
Beni bahtiyar eder
Şirin şirin hallerin

Yuvamızın yiğidi
Evimizin efesi
Paytak paytak yürüyor
Gül kokuyor nefesi.

Dedem yaşasa idi
Tosunum derdi sana
Ben giderken, kalıyor
Ülkemin derdi sana.

Sevmeyi öğrenecek
Gönüller yakacaksın
Geçip giden zamanın
Ardından bakacaksın.

Doktor mu, öğretmen mi
Adam mı olacaksın?
Yoksa kitaplar yazıp
İdam mı olacaksın?

Baban yol alıyorken
Ol musalla taşına
Göz açıp kapamadan
Giriverdin yaşına

Büyüdüğünde her şey
Bugünkü gibi ise
Yalnız yaşa, yalnız sev
Sakın girme meclise...