Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
İçimi ve anılarımı acıttınız.
Birden kendimi İstanbul un en mutene yerinde Etilerde sandım. Bende büyüdüğüm kenti tanıyamıyorum kentte beni. Çok da güzel dile getirmişsiniz. Kaleminiz hiç durmasın. Başarılar diliyorum..........
Değişim süreci...geçmişte kalanlar...hayal kırıklığı..tebrikler
Geçmişe özlemi çok güzel dile getirmişsinizAma malesef tüm geçmişler anılarda kalmak zorunda.Gelecekta bizi bekleyen güzellikleri görmemezlikten gelemeyiz.Hele ki o güzellikler en sevdiğimiz kişilerse.
Geçmişin sıcak,samimi atmosferine duyulan özlem incelikle anlatılmış.Kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta