Evimizi Boyayalım Şiiri - Mustafa Sürmeli

Anne, evimizi sarıya boyayalım,
Hem karanlık odaları aydınlatsın,
Hem sarı saçlı yarimi hatırlatsın.
Yok anne yok, beyaza boyayalım,
Baktıkça duvarların boyuna, enine,
Dokundukça dokunayım sevgilimin tenine.
Anne ne olur kızma, yine vazgeçtim,
Evimizin boyasına ben maviyi seçtim.
Evimiz gökyüzü renginde olsun,
Gözlerim hep onun gözünde olsun.
Hele tavanı da maviye boyarsam,
Sabaha dek bakarım, vallahi uyumam.
Hiçbirinden vazgeçmem, olsun rengarenk,
Her oda bir renge, öyle bir ahenk.
Anne, kavuşmak nasip olmazsa yâra,
Göç edersem gönülsüz başka diyara.
Yahut başka bir biçimde ayırırsa kader,
Ebedi arkadaşım olursa keder,
Bakamazsam yârin ay yüzüne doya doya,
Anne, evimizi siyaha boya!